معرفی درخت تبریزی

این درخت را با نام لاتین Populus می شناسند. مناطق اروپا، جنوب غرب و مرکز آسیا و شمال غرب آفریقا، بهترین مکان ها برای رشد و پرورش این درخت است. درخت تبریزی را از گونه ی بیدها می دانند. این درختان نوعی درخت برگزیر محسوب می شوند و همیشه سبز نخواهد بود. درخت تبریزی دارای ارتفاعی برابر با 12 تا 27 متر است و 3 تا 8 متر، قطر تاج پوششی و 1.5 متر، قطر تنه ی آن می باشد.

درختان تبریزی دارای برگ های سبکی مانند صنوبر دارند. این برگ ها عموما ابتدا کوچک هستند و سپس پس از اینکه رشد کردند به یک برگ بزرگ و اصلی بر روی شاخه های بزرگ و اصلی تبدیل می شوند.

هر چند که بزرگ تر شدن و کامل تر شدن برگ های درخت تبریزی، هیچ تاثیری بر روی سنگین تر شدن و یا تغییر شکل آن ها ندارد و برگ های این درخت آنقدر سبک هستند که به سادگی با یک باد ساده، حرکت می کنند و به این طرف و آن طرف، کشیده می شوند.

البته جالب است بدانید که درخت تبریزی انواع مختلفی دارد و شکل برگ ها در هر نوع با نوع دیگر متفاوت است. این برگ ها عموما دارای طولی برابر 5 تا 9 سانتی متر و عرض 2 الی 8 سانتی متر می باشند.

برگ درختان تبریزی عموما به رنگ سبز روشن و براق هستند و هر چقدر که از عمر این درختان بگذرد، رنگ برگ آن ها به سمت تیره تری پیش می رود. تا حدی که در پاییز، این برگ ها زرد شده و یکی یکی میریزند و درخت دچار برگ ریزان پاییزی می شود. تبریز، درخت تنومند و بلندی است که عموما در بین درختان خوب مورد توجه قرار میگیرد.

ریشه ی این درخت نفوذی و قوی است و معمولا اگر درختان تبریز در کنار یکدیگر کاشته شوند، به راحتی می توانند نقش یک بادشکن را ایفا نمایند. با این حال، چون این درختان در حالت بالغ، وزن بالایی دارند و اگر به تنهایی در جایی باشند، می توانند تحت تاثیر باد قرار بگیرند، پیشنهاد می شود که درختان تبریز را نزدیک ساختمان و بناهای مختلف نسازید.

درخت تبریزی را با نام های درخت شالک و صنوبر لمباردی هم می شناسند

کاشت و پرورش درخت تبریزی

درخت صنوبر برای اینکه بتوانند خوب رشد کنند، نیازی به خاک خاصی ندارند. از این رو هر مدل خاکی می تواند زمینه ی مناسبی برای رشد درخت تبریزی باشد. اما یک موضوع مهم درباره ی نوع خاک و خاک مناسب برای رشد درخت تبریزی وجود دارد و آن هم این است که هر چقدر خاک شما عمیق تر باشد، رشد درخت تبریزی نیز بهتر و بیشتر خواهد بود.

با این تفاسیر یک سری محدودیت هایی در مدل خاک ها وجود دارد که در ادامه به شرح هر یک از آن ها خواهیم پرداخت. خاک های قلیایی خاک هایی هستند که رشد این گیاه را با محدودیت مواجه می کنند. از این رو، این خاک ها نمی توانند گزینه ی خوبی برای پرورش درخت تبریزی باشند.

در کنار این موارد، خاک های آهکی به شدت برای رشد درختان تبریزی، مضر هستند و فضای خاک به گونه ای است که به این درختان، فضای کافی برای رشد را نخواهد داد. پس اگر خاکی که دارید آهکی است، به هیچ وجه به رشد و نمو درخت تبریزی که کاشته اید، امیدوار نباشید.

درختان تبریزی نور دوست هستند. از این رو در مکان های نیمه سایه و آفتابی، خیلی بیشتر رشد می کنند. با اینکه این درخت، یک درخت مقاوم و خوب رشد است، اما در نور کم به هیچ وجه نمی تواند آن طور که باید تنومند و قوی رشد کند. علاوه بر این، محیط های تمام سایه، می توانند فضا را برای رشد انواع باکتری ها و قارچ ها فراهم کنند و در ابتدای رشد، مانع از بالندگی گیاه شوند.

برای اینکه درخت تبریزی بتواند به خوبی رشد کند، آبیاری زیاد نیاز نیست. البته این درخت نسبت به کم آبی مقاومت دارد ولی آبیاری به صورت یک بار در هفته، می تواند تاثیر بسیار زیادی بر روی رشد بهتر گیاه داشته باشد. آبیاری زیاد این نوع درختان می تواند باعث شود که درخت کوتاه قد رشد کند و در نهایت برگ ریزی شدیدی را از اواخر تابستان شروع کند. در ادامه باید خدمت تان عرض کنیم که آب های روان، جاری، خنک و سرشار از اکسیژن، بهترین مناطق برای رشد این درختان خوش قامت محسوب می شوند.

 از طریق واتس آپ با ما در ارتباط باشید ،کارشناسان ما در کمترین زمان با شما تماس خواهند گرفت.

مهران بندریان   09388391442